Ben seni nasıl biliyorum, biliyorsun,
kocaman bir tekliksin sen bak söylüyorum,
aklıma gelince nasıl oluyorum ellerim bilir,
sevinçlerim çıkıp geliyor bir sürü oluyorlar,
içimde bir elma ikiye bölünüyor kırmızı,
koşuşturup duruyor oksijenlerim çoğalıyor,
bir kadın göğsümde büyüdükçe büyüyor,
kalbim gerilerden geliyor kulaklarıma…
ben seni böyle bilmezdim
ben kendimi hiç bilmezdim…
Şimdi bunları yazıyorum ya ben yazmıyorum,
aklım başıma dikilmiş yaz diyor yazıyorum,
birden ona sen geliyorsun ya hep öyle oluyor,
çiçekler kuşlar diyor havada diyor uçuyor diyor,
ama diyorum fakat diyorum zira diyorum,
kirpiklerime laf dinletemiyorum...
Özcan Doğan / 2007
